தீரா மோனம்

மழைத்துளி

சொட்டுச் சொட்டாய்

விழும் சத்தம்

எதிலிருந்து வந்தது

என்பதறியாது

குளிர் ஏந்திய காற்று 

பரிதவித்து வீசிய

நொடிப்பொழுதில்

படபடத்துப் பறந்த

வண்ணத்துப் பூச்சியின்

சிறகுகளின் வண்ணம் 

ஈரத்திலும்

சாயமிழக்காத

விசித்திரத்தை

ரசிக்காது போன நிலா

ஏனோ தன்னால்

நிறப்பிரிகை

நேராத சோகத்தில்

மனம் வெதும்பிய

தருணத்தில்

புற்றுக்குள் இருந்த

எறும்புகளை

மழை நீர் பெருகி

மிதக்கழிக்க,

அத்தனை

மோனம்

பூமியிடம்.